Binnen in het donker kot zitten ze. In het donker. In het donker van hun lege gedachten. Er hangt regen in de lucht. Buiten. En onweer. De uren glijden als de wolken.
Boerken zegt geen woord en Knorpot zwijgt en Zakenman kijkt op zijn BlackBerry en Dichter zit voor het lege blad en Meisje is stil omdat ze dat is en de dag kantelt in de nacht en in een volgende dag die nog onderweg is ergens in het Oosten.
Buiten is de Polder leeg. De populieren en wilgen ruisen in de wind die hun takken buigt en de paarden stampen en briesen in de stallen. Onrustig. In het donker waait het steviger. De wolken zijn er. Niemand ziet de wolken. Ze zijn als de uren. En de dagen. Niemand spreekt en Dichter schrijft niet en de dag is als een veldweg.