Ik hoor voortdurend dat dit een spannende Tour is en daar ben ik het niet mee eens. Het is geen toeval dat een ploeg die zowel 'loterij' als 'pharma' in haar geschiedenis draagt, een prominente rol speelt.
Het lijkt alsof een aantal renners, zowel knechten als kopmannen, telkens toevallig uit dezelfde ploegen, een aantal 'shots' ter beschikking hebben. Ze hebben er maar twee, max drie en moeten bij het begin van de etappe beslissen of ze die die dag inzetten of niet. Sommige ploegen hebben dat shot. Anderen niet. Pharma.
En de spanning is een soort 'steen-papier-schaar' spelletje geworden, want je weet van tevoren nooit wie wel een shot heeft die bepaalde dag en wie niet. En zo rijden knechten ineens weg van kopmannen. En zo rijden de kopmannen uit diezelfde ploegen de ene dag super en de andere dag matig. Het is een spelletje gokken geworden. Loterij.
Het pharma deel is nooit anders geweest. De Ronde is altijd al gewonnen doordat talent en hard trainen zich liet combineren met de beste, nieuwste en liefst nog niet op te sporen doping. Het is nu eenmaal zo. Of we aanvaarden het en kijken. Of we aanvaarden het niet en kijken niet. En niks daartussen.
Dat loterij aspect echter, is behoorlijk nieuw. Vroeger was het de kunst om je zo te laten prepareren, dat je er drie weken op kon doorgaan. Nu heb je maar een paar dagen om het verschil te maken en is het kwestie van kiezen. Welke dag en waar. En vooral gokken. Doet de ander het ook dezelfde dag, dan is het strijden met gelijke wapens en kan je het verschil niet maken. Doe je het niet en de tegenstander wel, dan rijdt die zo weg van je. Doe je het wel en de tegenstander niet, dan kan je zo wegrijden. Spannend? Ik weet het niet. Ik vind van niet.
Het valt me wel op hoe de Belgische verslaggevers zich luidop vragen stellen bij de Franse exploten van kopman en knecht, maar de ogen sluiten voor de Belgische mirakels die ineens gebeuren. Mirakels bestaan niet. Niet in de wielersport. Niet in de Tour.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten