Boerken en Knorpot zitten in de late septemberzon die oranje gloeit in een warmte die aangenamer is dan in de zomer en ze keuvelen zonder woorden. Boerken kijkt naar de paarden die gereden worden en Knorpot heeft de ogen gesloten en koestert zijn gelaat in de stralen als een oud reptiel dat de zalige gloed drinkt. Ze zeggen geen woord. Knorpot is lang weg gebleven uit de tuin. Vergeten door de schrijver die begaan was met Dichter en Meisje en Boerken en die Knorpot vergeten leek. Knorpot soest tussen waken en slapen en in die roes verhalen zich lange vertellingen die in mistige flarden in zijn lome gedachten spoken.
Verzonden vanaf mijn BlackBerry 10-smartphone.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten