Sommige beichten en schrijfsels komen met vertraging. Zoals dit bericht met vertraging zal komen, want ik heb hier geen verbinding. Tussen fruitsap en koffie en vreemde talen en de troost van de ipad. Aan de tafel naast me zit een man van boven de 60 met hoed en zonnebril en in een bijzonder stijlvol zandkleurig pak. Hij zou maffia kunnen zijn. Hij heeft een hese stem. Een bende jonge Amerikaanse tieners kwebbelen luid. Ik steek de oortjes van de ipod in en zak weg in de gesloten wereld van koffie drinken, schrijven en muziek luisteren. Dan ben je overal thuis en ook thuis alleen. Ik zie steeds meer tafels waarop de ipad tegen de koffiekan leunt en iemand gezelschap houdt. Steve Jobs als welzijnswerker.
Vertraging.
Tot er verbinding is met de wereld.
Zoek een Starbucks, een Mc Donalds of een of ander hotel. Eenvoudig. Ga ik zo dadelijk doen, denk ik. Om dit bericht uit te sturen. Ook al is het leeg en zonder inhoud.
Inhoudloos geschreven stilte. En afzondering.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten