Dichter op de brug

De avond is een mijmerende zin die iemand zacht fluistert en die diep in je ziel woorden schrijft die je daarna dikwijls leest en herleest tot het geen zin meer is van woorden maar een beeld van wit marmer, daarna is nacht donker en kleurloos en eenzaam.

Dichter leunt op de reling van een brug over de trage stroom en onder hem kolkt het water als dikke zwarte inkt als de vloed op het hoogst is en het water niet dieper het land ingeduwd wordt en terug naar zee wil. Het sneeuwt lichtjes en de wind is strak en bitter koud.

De stroom is een serpent.


Sent via BlackBerry offered by Proximus