Automobielpullover

Dichter zit te schrijven want anders zou u dit niet kunnen lezen omdat deze woorden dan niet geschreven zouden zijn en de Dichter dus zichzelf niet in woorden tot leven zou schrijven om te kunnen schrijven dat hij schrijft. In de keuken, wat dieper in het huis, waar de schaduwen wonen en het eten pruttelt soms en het huis vult met heerlijke geuren als een rondwarend spook van honger en dorst, zit Meisje te breien bij een kop thee. Knorpot komt het huis binnen en kijkt Dichter even aan en dankt die in stilte dat hij geschreven wordt en zo in woorden de keuken kan binnenstappen om er bij Meisje te gaan zitten en er thee te drinken die gemaakt is van munt die in de tuin groeit in de zomer en bij het raam in de winter en van donker krullende gedroogde blaadjes die helemaal uit China komen. 

"Wat brei je", knort hij, want hij is wat hij is. Een Knorpot. En oud want de 50 voorbij. Het klinkt niet als een vraag. Het is een sneer.

Meisje zwijgt en wacht en ze breit verder aan een reusachtig lappendeken dat geen vorm lijkt te hebben.

De naalden tikken in een vreemd ingewikkelde ritmiek. De wol schuift van bol naar naalden naar een vlak zonder vorm en schijnbaar zonder functie. Het ergert Knorpot. Die heeft niet veel nodig om zich te ergeren. Zo is hij. Een kort lontje. 

De stilte klauwt zijn hart en ziel en inwendig vloekt hij en ergens branden elektrische leidingen in zijn hersenen en knappen er draden tussen zijn denken en de woorden die uit zijn mond zouden ploffen zoals dampbellen uit kokend water. Hij zegt niets.

Als Meisje lang genoeg gewacht heeft en de stilte de keuken heeft bevroren, legt ze de breinaalden en de vormloze kleurige massa neer en ze kijkt Knorpot lachend aan. Haar lach is de Zee op een dag in de zomer met spelende kinderen op het strand die zandkastelen maken en kanalen graven tot bij de vloedlijn en die wachten op de vloed. 

"Ik brei een trui voor de auto van Zakenman", zegt ze. "Ik hou niet van die glimmende lage gestroomlijnde en zorgvuldig gestileerde auto die me doet denken aan een veel te scherp keukenmes of aan een ijzige winterdag als de Oostenwind ongenadig over de polder jaagt en de sneeuw en ijzel uit de verre Toendra brengt. Daarom brei ik hem een automobielpullover."

Knorpot komt niet bij van het lachen en vergeet waarom hij net aan het koken was.

Rik Vera
KD 29 
The Customer Centric Company
E-coaching
+32488313753