2010

Het zalige jaar 2010.
Waarin we eindelijk wisten of we aarde aan het verkloten waren of niet. Ik ben het antwoord vergeten.
Waarin Antwerpen, het stadje bij de machtige Schelde, eindelijk een brug bouwde van een architecturale schoonheid, die van de ene naar de andere oever reikt en die het stadje bijna de allure van een metropool geeft.
Waarin Brussel en Halle en Vilvoorde, ja... Wat eigenlijk?
Waarin wat we al ons hele leven wisten, wij allemaal, geweten werd en waarin we met zijn allen zo hard ons best deden te doen alsof dat nieuws was, om zo ons collectieve geweten schoon te wassen: priesteres deden het met koorknaapjes enzo. Tsja.
Waarin deze Amerikaanse president evenveel can als de vorige: niks. Want een president can just niks zonder het kapitaal en het door populisme gedreven volk. Daarom heet het volk.
Waarin de honger in Afrika eindelijk de wereld uit was en Haiti een economische grootmacht en China vredelievend en bekommerd om leven en welzijn. Waarin Europa weer die wijze oude en gerespecteerde dame werd die de wereld kon leiden met de kracht van eeuwenoude beschaving en filosofische wijsheden en twijfel en nuance.
Waarin treinstations dienden waarvoor ze dienen en niet langer slaapzalen waren.
Waarin ik niet cynisch was, maar vrolijk.
Waarin ik alleen mensen heb ontmoet die open waren en eerlijk, zonder al dan niet onhandig verborgen agenda.
Waarin er geen verraad was, waarin vroegere mede strijders van vele oorlogen, vrienden eigenlijk, dacht je soms, je in de ogen konden kijken als ze tegen je praatten en niet wegkijkend stil en onduidelijk stamelden, bang. Waarin vergeving was en begrip voor elkaars zwakke momenten.
Waarin de vos de passie preekte, zoals steeds.
Waarin de paus conservatiever was dan de paus, zoals dat hoort. Waarin de mensen de keuze hebben, zoals dat hoort. En waarin de meeste mensen nog steeds liever de keuze ondergaan en daarover klagen en zagen, als steeds.
Waarin in oude middeleeuwse kerken van vergeten godsdiensten, musea kwamen en concertzalen, hotels en restaurants, Mac Donalds tussen de Rubensen en de preekstoelen, 2 Manu dj's in SintBaafs.
Waarin een weekblad zichzelf verkocht aan een sixpack bier waarvan iedereen de naam vergeten is en de bittere smaak van platte commercie in je glas goot.
Waarin de nucleaire oorlog begon en niet ophield en de wereld verging. Eindelijk.
Waarin ik me het antwoord herinner op de vraag of we het verkloot hebben of niet: ja, en geen klein beetje.
Waarin we straks feest vieren en elkaar in de armen vallen en doen alsof volgend jaar beter zal zijn. Hoera.
Waarin we een paar miljoen liter olie in zee pompten.
Waarin we een volksjury iemand lieten veroordelen waarop het volk verontwaardigd reageerde en schande sprak en onrecht.
Waarin we weer in sprookjes geloofden en dat sinterklaas uit Spanje komt.

Ik wens ons eens geweldig 2011. Echt.