Iemand schreef enige tijd geleden in zijn tweet, dat hij zichzelf er af en toe aan moest herinneren, dat hij wie of wat niet tussen hem en het doel staat straal moet negeren. Ik ben het daar niet mee eens.
Deze redenering is te eendimensioneel en te negatief. Alsof tussen jou en je doel alleen obstakels kunnen staan en dat dat al lastig genoeg is. Tussen jou en je doel, beste lezers, ligt meestal een kronkelig pad dat over heuvels en door dalen gaat en soms voorspelbaar is, maar meestal niet, zoals met echte paden. Waar je denkt dzt je boven de heuvel zal zijn, tekent zich ineens het vervolg af, na een bocht ontdek je ineens een heel ander landschap en eens op de op van de heuvel kijk je in de vallei soms, maar je ziet niet de loop van de rivier daar beneden.
Tussen jou en je doel, beste, ligt een wandeling. Met hindernissen, maar ook met kansen en opportuniteiten en met mooie gebeurtenissen. De tocht is meestal mooier en boeiender dan het bereiken van dat doel.
Als je denkt dat tussen jou en je doel rechte en voorspelbare wegen liggen en je al van tevoren je hindernissen kunt inschatten, ben je fout.
En omdat ik geen preker wil zijn en geen moraalridder en ook geen herder die een of andere kudde naar groener weiden moet leiden: loop lekker verloren en geef er niet om.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten