"Ik kan niet meer lezen", zucht Dichter, "er waren jaren dat ik bergen boeken las en er geen avond voorbij ging zonder dat ik kilo's letters en woorden en zinnen tot mij nam en ik vet stond van de lectuur. Geen roman verscheen of ik moest en zou die lezen en ik plunderde elke bibilotheek. Ik dronk en zoop de beelden en gevlochten zinnen als een zwaar verslaafde allcoholic met dubbele L. En nu. Nu kan ik geen drie zinnen meer lezen en dan leg ik het boek neer waarvan de flaptekst me vertelt dat het mijn leven gaat veranderen omdat het me niet raaktn maar vooral omdat ik zelf schrijven wil en schrijven en schrijven en schrijven met de bulderende onstuitbare drang van lava in een vulkaan of golven die kapotslaan in schuim op de rotsen. Ik huil en jank en smeek om rust en de zinnen blijven in kotsende gulpen spastisch uit mijn lijf komen en ik raak niet uitgeput want met elk woord komt een volgend en met elke zin barst een andere los en elk beeld snoert zich aan een ander en ik raak verloren in mijn eigen verhalen en mijn personages laten me niet los en stelen mijn adem, mijn bloed, mijn hart en ziel en hele wezen."
Sent via BlackBerry offered by Proximus
Geen opmerkingen:
Een reactie posten