De Droeve Dichter zit beneden de dijk bij de Trage Stroom en kijkt over het water dat onrustige scherpe en donkere golfjes tekent op een metalen canvas. Over het water strijkt een kille wind die de kou van het water fluistert op zijn huid die schrijft in kippevel. Hij drinkt een flesje witte wijn en prevelt gedichten die dwarrelen in zijn hoofd en langs de brede rivieren in het Noorden zweeft het Meisje van de Zee als een fee van waterverf en zachte regen langs de zonnestralen over het water en zij warmt de bries en stilt het water.
De knotwilgen in de polder luisteren stil en hun botte stammen staan krom en openen zich bovenin in dikke gezwellen van honderden littekens en ze huilen niet en je hoort ze niet jammeren. Gelaten tonen ze de machtige takken die ze hadden kunnen hebben en die nu ronde bleke wonden zijn. Elk jaar opnieuw groeien ze nieuwe jonge frisgroene twijgen die snel groeien tot stevige takken en elk jaar opnieuw worden ze gekapt en gepijnigd en toch janken ze niet en geven ze niet op. Ze zijn zen. Wilgen zijn mooie bomen en zeer goed in Mindfulness.
Dichter staat op en gaat bij het water staan en daarna wandelt hij tot bij de wilg waar hij een fles heeft verstopt met daarin een boodschap en in die boodschap leest niemand zijn verhaal over een boodschap in een fles in een wilg bij de Trage Stroom.
Boven zee is de wind geluwd.
Knorpot en De Grijze Filosoof staan wat verder en ze kijken naar de Droeve Dichter die bij de wilgen staat te treuren in de wind en Knorpot zegt:
"Ik denk soms na over de zin van het leven en ik vraag me dan af of daar een werkwoord in staat en zo ja, welk werkwoord en of daar een onderwerp in staat en ik weet zeker dat er lijdende voorwerpen zat zijn. En dan bedenkt ik dat het leven best zinloos is en bij deze ook mijn overpeinzingen en ik weet niet of ik daar zo gelukkig mee ben."
De Grijze Filosoof kijkt Knorpot grijnzend aan en zegt:
"Leven, mijn beste Knorrende oud manneke, is wel degelijk een werkwoord. En als je niet de doelen tot doel neemt, maar het leven elk moment bewust leeft, heeft het geen zin, is het onzinnig er zin in te zoeken. Zin in het 'leven' hebben is meestal genoeg."
Het is stil over de polders. De wind is een stilte geworden en schrijft een leeg woord.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten