De zomer lijkt voorbij nog voor die begonnen is omdat elke dag en elk moment absoluut is en wij, mensensoort, met ons krokodillenbrein, gevangen zitten in het hier en nu. Het verleden stockeren we in ons geheugen zo goed en zo kwaad we dat kunnen en de toekomst vangen we in hoop en verlangen of angst voor wat komen gaat. En alles doen we hier en nu. De zomer is voorbij vandaag. De herfst stormt razend en ongevraagd de tuin binnen om er aan de bomen en de daken te rukken, om in het gras te spelen en met de eerste dorre bladeren van de kastanje en de es die woordenloos deinen in de wind. Verre geluiden waaien aan en brullen de geslotenheid aan flarden. Een kraai landt op een hoge paal. Een merel wipt over het gazon. Een meesje gaat schuilen in de struiken die bulderend fluisteren als de lucht krachtiger over de polder rolt. In de verte regent het.
Sent via BlackBerry offered by Proximus
Geen opmerkingen:
Een reactie posten