Rook in de ogen van wit als smaak over de rivier die traag naar zee stroomt bergaf en kronkelend want onzeker. De wolken zijn als rivieren die de zee al ontmoet heeft en kent. Een kleine boot glijdt.
Lila de hemel die als gras voelt tegen je rug liggend in gras en diep ademend en dan schreeuwend tegen de sterren die stil zijn als druppels water in een oceaan en even onbeduidend.
Rook in de ogen wit als munt in water. Traag als de druppels in de oceaan van stilte. De zee deint. De horizon is vlak. Een lijn. De zon gaat onder. De nacht valt en met de nacht de stilte en het zwart van kleurloosheid.
Zwart smaakt als honger.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten