Een stad in een land. Een hotel in een stad. Een kamer in een hotel. Een bed. Een wastafel. Een douche. Een flatscreen.
Zakenman eet alleen. Alleen op de kamer. Met een hand. Met een groene thee bij de hand. Gekoeld. Kijkend op de schermen voor hem, lezend en mails beantwoordend en hij verzuipt in eenzaamheid die beenhard is en zonder genade.
Hij vraagt zich niets af. Hij is een rots. Een eiland. Waar kent hij dat van? Een rots voelt geen pijn. Een eiland huilt nooit. De avond kruipt om het hotel in een stad als een rusteloze panter om een gewond dier. Straks gaat Zakenman op bed liggen en sluit hij de ogen en wacht hij op de slaap die niet komt.
Verzonden vanaf mijn BlackBerry 10-smartphone.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten