the sound of darkness

De stille adem van de avond die zich als een deken tussen het licht en de aarde laat leggen, fluistert behoedzaam de namen van de bomen en de grassprieten en de bloemen van kruipend onkruid dat kronkelend tussen de wortels van hout kruipt.

Het licht dooft en het donker kleurt alles monotoon donkerblauw en met alle andere kleuren verdwijnt ook de warmte die de wereld laat trillen en zinderen. Met de nacht komt de stilte. Met de nacht komt de kilte. Met de nacht komt het donker.

Met het donker verdwijnen de kleuren. De avond kleurt zwarter. Het duister praat zacht en voorzichtig, met woorden die zorgvuldig gekozen zijn en met zorg uitgesproken. ik fluister ze en luister ze.

Woorden bouwen werelden. Woorden scheppen verhalen. In het duister van de avond groeit een universum.