Het leven is wiskunde

Ik zie in alles patronen en formules zegt Dichter, want het leven is wiskunde. De anderen kijken hem aan en zeggen niets, want ze weten dat hij verder praten gaat en ze willen horen wat hij zegt. De intensiteit van mijn stilte nu is omgekeerd evenredig aan jullie ongeduld en jullie drang te horen wat ik nu weer zeggen ga, bijvoorbeeld, zegt Dichter na een lange minuut zwijgend voor zich uit staren.
En de mate waarin jullie in dit huis samenhokken is recht evenredig met jullie tristesse. Hoe dieper jullie zitten en hoe meer jullie zich door de Goden in de steek gelaten voelen en twijfelen aan het leven en de rechtvaardigheid en het doel en de inhoud, des te vaker en langer zijn jullie hier. En nu het jullie goed gaat, zie ik jullie amper en ben ik alleen. Zo gaat dat.

En voor ze wat kunnen zeggen, staat hij op en hij gaat naar buiten en ademt de wind die langsheen de populieren schuurt en over de polders.