Knorpot komt door de tuin aangestapt met de handen diep in de zakken en de schouders hoog. Zijn ogen zijn als een storm in augustus en zijn mond is als een dunne lijn die met een hard potlood op zacht papier is getrokken.
De andere kijken hem aan en ze kijken al uit naar het voorwerp van het gebrom en geknor waarmee hij zo dadelijk zal uitpakken als hij het Donker Kot binnen komt.
"Verdomme, vraagt mijn vrouw me net om haar een thee te brengen. Ik vraag welke en ze zegt anti-stress. Een vers pakje. In folie verpakt. Ik vond de lip niet om de folie open te maken en ook met de ruwe methode, namelijk gewoon open trekken, lukte het ook al niet. En dus moest ik me al erg inhouden om dat verse pak niet doorheen de keuken te keilen. En als de folie er eindelijk van weg was, met een scherp mes, dan bleken de zakjes elk nog een keer verpakt in folie en begon het geklooi opnieuw. Anti-stress? Wel Zakenman, die, zo heb ik gezien, nu ook aan het schrijven bent geslagen, als je een voorbeeld wil van goeie marketing, dan heb ik je een voorbeeld hoor. Koop een pak anti-stress thee, probeer het open te maken en daarna een zakje te bevrijden uit alweer een folie verpakking en ik kan je verzekeren dat je méér dan één anti-stress dosis nodig hebt."
En vloekend en brommend en grommend, verlaat Knorpot weer het Donker Kot en de anderen staren hem na en durven niet te lachen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten