Droeve Dichter zit. Hij zit bij de Zee en de Zee ligt naast hem. De Zee is rustig vandaag en lichtblauw kabbelend en zacht ruisend. Ze ademt en ruikt naar zout en eindeloosheid.
Het is avond en rozig. Straks zakt de zon achter de horizon en legt het donker van de nacht een deken van zwart en zilver over het strand, de duinen, de Zee en het achterland.
Dan gaat dichter slapen in de oksel van de duinen onder de zwarte stolp en in het donker achter zijn gesloten ogen wordt het wit en het ruisen van de Zee wordt fluisteren.
Stil Meisje komt over het water naar hem toe en zegt strelend:
"Voel me vannacht
Als een briesje in je slaap
Een fluister in je dromen
Een vluchtige kus in je nek
En weet dan
Dat ik bij je ben
In je ben
Naast en om je ben
Voel me
Of toch niet
Ben ik het
Of jij zelf
Grenzen vervagen
Als zielen versmelten
Één."
De zon flitst een korte groene groet en Dichter staat op en wandelt traag naar de plaats waar hij slapen zal en haar woorden mag proeven.
Hij laat sporen op het strand.
Sent via BlackBerry offered by Proximus
Geen opmerkingen:
Een reactie posten