De bijl van oom

Knorpot  schrijft vaak in bad. Hij weet niet of dat komt door het water. Er zullen wel mensen zijn die denken dat dat iets met de baarmoeder te maken heeft. Schreven wij dan? In onze baarmoeder. Knorpot herinnert zich dat niet. Hij weet dat hij voortdurend wou schrijven. Hij herinnert zich KWATTA chocopotten en onhandig nagebootste letters op papier. En zijn naam. Die gelukkig kort genoeg was en uit simpele letters bestond. En bestaat. 

Later, toen hij in het eerste leerjaar echt moest leren schrijven, leerde hij officieel zijn naam schrijven en met hem alle anderen in de klas, want zijn naam zat in een van de zinnetjes waarmee ze hun dagen vulden, woord na woord in schoonschrift overschrijven. Wel twintigmaal tussen 4 lijntjes. Eerst met potlood, daarna met een pen. Een pen die je moest dopen in een inktpot die in de bank zat. Dat is niet eens 50 jaar geleden, denkt Knorpot. In mei '68 leerde ik schrijven en ik vond er geen bal aan. 

"de bijl van oom"

Nu schrijf ik in bad. Op de BlackBerry van Zakenman. Met de ogen en de woorden van Dichter, die nooit echt wat schrijven zal, want Dichter is te koppig om naar goede raad te luisteren en is te emotioneel en wispelturig en te zwart en te alleenzaam. 

In bad gebruikt Knorpot het kleine zwarte werktuig van Zakenman en de versleten woorden van Dichter en hij duikt in de rust van alleen te zijn en schrijft zich een leefbare wereld in die oude woorden en in meanderende zinnen en haperende verhalen. Hij leest ze soms. Later. 


Sent via BlackBerry offered by Proximus