Knorpot heeft de paarden eten gegeven in de miezerige regen die deze ochtend grijs kleurt. Hij komt binnen met een jas die blinkt van de regen en met een broek die nat en koud tegen zijn benen kleeft en mort "Na zonneschijn komt regen." En dan kijkt hij naar Meisje die thee drinkt, zittend naast Dichter. "Jij bent een Godenkind. Kan jij ons geen zon geven?"
Meisje kijkt op en haar ogen lachen en zijn onpeilbaar als de zee en grijs als de ochtend en ze zegt "Neen, Knorpot, dat kan ik niet. Als ik dat zou kunnen, schonk ik je nu de zon."
"Goed om te weten. Dank je", zegt Knorpot en hij zoekt een stoel en vraagt of Meisje in plaats van zon te geven, een espresso kan maken. Met een klontje suiker.
Buiten zingt een merel. Het licht dat naar binnen vloeit, is gedempt en lijkt felgroen, bijna gelig.
Sent via BlackBerry offered by Proximus
Geen opmerkingen:
Een reactie posten