Dromen in een droom

Iemand is slordig geweest en heeft blauwe verf gemorst in de sluier die boven hen stroomt als een koepel van witte melk. En daarna lijkt het steeds meer of iemand witte melk heeft gemorst in de romige blauwe koepel. 

Hen, dat zijn Boerken, moe van een hele ochtend onkruid te lijf gaan met de zeis, want het is zondag en dan gebruik je geen bosmaaier, Zakenman in wit T-shirt en met de smartphones bij de hand als steeds, Knorpot die half slapend is en half wakend en weinig woorden spreekt vandaag, Dichter, die languit in de hangmat ligt met Stil Meisje dicht tegen zich aan. De zon die nu hoog staat in het Zuiden, fluistert de sluier steeds dunner en ijler en verwarmt hun lijven en streelt hun vel. De Zuidwester komt en gaat in ongelijk ademen en hijgen en zuchten en blazen. 

Ze zwijgen en de stilte is mals en glad en ruikt naar lavendel en zeep uit Marseille. In het gras groeien kleine voorzichtige bloemen. Violet. Wit. Geel.

Dichter slaapt. Meisje streelt zijn slapen. Ze heeft zijn woorden gelezen en ze fluistert hem haar antwoorden. Ze zijn een verhaal, dicht bij elkaar in een katoenen hangmat wiegend in de wind een paar centimeter boven het gras. 

Ze dromen hun vertellen en vertellen hun dromen en zijn een droom in een droom en een verhaal in een verhaal. 

Ze zijn een.

Sent via BlackBerry offered by Proximus