Mijn geest voelt als een oceaan zonder water en mijn hart zoemt als duizend bijen. Ik kijk omhoog en de zon brandt mijn huid tot perkament en ik schrijf mezelf in een zin. Zinvol sta ik op, wankelend en ik wandel door de droge oceaan speurend naar de stenen van het geheugen en dorstend naar het helder water dat er ooit was
Eeuwen geleden was ik hier ook.
Alleen.
Ik had vinnen en kieuwen en mijn lijf was glad en gleed door het water nergens heen.
Nergens is gisteren en morgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten