Op het einde van de dag als het licht van de goden uit de hemel sluipt en we het licht van mensen ontsteken omdat we blind zijn in het donker en bang vooral, lig ik in bad en sluit ik de ogen. Om mijn lijf wast het warme water dat schuimt en zacht is met geurige zeep en ik dommel mezelf dicht tegen de slaap aan. Een dag aan indrukken versmalt tot een woord en als ik dat wil vangen om het te schrijven, plooit een wereld zich open en verdwaal ik zoals in dat grote gebouw waarin de Geest van de Grijze Koning waart die er zich door zijn maîtresses liet verwennen en er uitkeek over de grijze Zee die tot de horizon reikte en daar tegen de hemelkoepel klotste zoals de zee dat ook vandaag deed. Oostende. Mooi toch Oostende, Westende en Middelkerke.
Ik heb Leopold aangesproken. Ik heb hem niet de hand gereikt. Ik ben niet zwart en oogst geen rubber, maar toch neemt een mens liever geen risico. Ik heb niet veel vragen gesteld, want ik vond de juiste Franse woorden niet en hij maakte me klein. Het was iets in zijn houding. Ik weet niet meer wat ik vroeg en wat hij me heeft gezegd, maar ik weet dat zijn stem warm was en zacht en zijn baard wit en pluizig en lang en dat hij in stilte lachte. Daarna dreef de scherpe geur van ammoniak de kamer binnen en verdween hij. In de immense traphall stonden drie verfemmers halfvol regenwater dat 20 meter hoger uit plafond lekt bij hevige regen en buiten ruist de zee. Even wil ik hem vragen wie Koning was tijdens de Eerste Wereldoorlog, maar dat was Albert 1, bedenk ik en ik vraag niets want ik wil geen gedoe over "zij aan zij met zijn soldaten", want ik slik dat soort onzin niet en omdat ik denk dat deze meneer niet meteen veel tegenspraak duldt en omdat ik wel weet dat dit een spookbeeld is, een creatie van mijn geest, maar niet weet wat mijn dagdromen allemaal kunnen, zwijg ik. Hij wandelt weg. Het gebouw kreunt onder ouderdom en verwaarlozing en wansmakelijke verbouwingen. Ik sluit de ogen. Uit de wc's sluipt de geur van pis me in de neus.
Oostende aan Zee. Ik denk aan Spinvis. De geschiedenis herhaalt zich nooit. Ze rijmt alleen nu en dan. Rik rijmt op Ik en ik denk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten