Ik schrijf graag over woorden en de kracht ervan. Over de tijd die over de dingen glijdt en ze veranderlijk maakt en ongrijpbaar, want of verleden en voorbij, of heden maar in een fractie behorend tot het verleden, of toekomst en onbekend.
Ik schrijf graag over kleine mijmeringen en schijnbaar onbetekenende details. Ik graaf graag in de schatkamer van het geheugen en delf er willekeurige herinneringen op, die ik probeer te beschrijven en aan elkaar te koppelen.
Ik schrijf graag in- en uitzoomend, tegelijkertijd. Details en grote lijnen simultaan.
Het schrijvend is niet helend, want er valt meestal niets te genezen. Het schrijven is niet louterend. Het schrijven is een drang.
Schrijvend ontplooit zich een schrijvend leven. Schrijvend open ik de deur van het geheugen en wandel ik van de ene kamer naar de andere, van het ene beeld naar het andere. Zinnen groeien en ik probeer ze in te tomen en te leiden. Beelden tekenen zich en ik tracht ze in woorden te vatten en de woorden tekenen beelden en ik probeer ze te beschrijven.
Wat was eerst: het beeld of het woord, het woord of het beeld? In het schrijven is geen tijd. Daarom schrijf ik. Woorden als eeuwige momenten. Het ontkomen aan de tijd.
Tiijdloos.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten