Korte nachten

Straks, na middernacht, sluit ik de dag. Te kort en te gevuld en toch niet voldaan op het einde. En dan een korte diepe slaap, want rond 5 klinkt het alarm van mijn gsm en wacht de kille kou buiten van de stallen en om 6 uur start ik de auto en ga ik bollen doorheen het drukke Vlaamse wegennet naar het verre oosten dat Limburg heet. Het spijt me niet meer te kunnen spelen met de tijd. De tijd die vooruit staat, een gril van de kosmos, want toeval, zo beweren mensen die het kunnen weten. En ik probeert het te vatten en soms zie ik een glimp betekenis, een flard aha. Soms.