Volgens mij kan jij geen moppen vertellen, zei iemand tegen mij en ik bevestigde. Mijn talent voor moppen tappen is even indrukwekkend als mijn voetbaltalent. Ik kan geen moppen onthouden. En dat is goed ook, want ik kan ze toch niet vertellen. Het ene heeft ongetwijfeld met het andere te maken, want voor bepaalde andere zaken heb ik dan weer wel het vermogen om zelfs de kleinste details te onthouden voor eeuwig en drie dagen.
Een belangrijk ingrediënt om moppen te kunnen vertellen is timing. Het is net mijn schrijnend onvermogen tot timing die maakt dat mijn moppen niet grappig zijn en meteen ook dat ik niet voetballen kan.
Mijn worstelen met timing kadert in een nog fundamenteler onvermogen: ik ontbreek totaal de gave om de dingen en de feiten op een tijdlijn te zetten. Meer: ik kan totaal geen lineaire samenhang zien of vatten. Op geen enkel vlak. Ik heb het oog van de Scheve Schilder, de geest van De Droeve Dichter. Ik kijk naar iets en zie het geheel. Zie alle details en het onmetelijke aantal verbanden tussen de dingen. Ik zie ze simultaan. Ze ontrollen zich niet in de tijd, want de tijd is maar een enkele samenhang, het is een van de honderden dimensies slechts. Ik ben stikjaloers op mensen die de dingen eenvoudig kunnen ontleden in een beperkt aantal aspecten op een tijdlijn. Ik kan dat niet. Ik zie de oneindige chaos en ik mag in alle onbescheidenheid zeggen dat ik die echt overschouw. Niet dat ik de chaos begrijp. Chaos valt niet te begrijpen.
De anderen zijn stil en glimlachen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten