Het is 2 januari en Boerken zit achter op de weides in een witte kunststof stoel die verweerd is en vuil. Het water stroomt uit de tuinslang in de grote drinkemmers en de paarden staan naar hem te kijken. Hij is een mens en mensen brengen eten. Meestal.
De avond is mild. Er is weinig wind. Uit de verte rollen de geluiden aan. Van treinen en auto's en mensen alom. Ergens tussen dat geroezemoes hoort hij ook een vliegtuig en hij kijkt niet op. Een grote blauwe ton loopt langzaam vol met water uit een oranje tuinslang en Boerken wacht geduldig en laat de kou langzaam zijn lijf betreden en hij rilt.
Op zijn hoofd staat een wollen muts. Het licht wijkt voor de schaduw van het duister. De lucht is laag en grauw. Vandaag scheen de zon. Maar met de avond kwamen de wolken. Onmerkbaar voor wie niet keek. Als steeds.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten