Gelijktijdige ramen, 1911
Moeizaam klautert
De gekwelde dichter
Op de onhandig hoge stoel
Of neen
Wat onhandig klautert
De gekwelde schilder
Moeizaam op de hoge stoel
Leest zichzelf enkele
Eigen gedichten voor
Henneptouw
Losjes om de hals
Heel spannend allemaal
Even wankelt hij en
Herstelt zich
Niet
De stoel valt
En
De dichter zweeft
Tussen hemel en aarde
Henneptouw
Strak om de hals
Het duurt wat langer
Dan gehoopt
En zieltogend
Vergeet de schilder
In de spiegel te kijken
Tussen bed en staanklok
Hangt
Het onvoltooid zelfportret
Geen opmerkingen:
Een reactie posten