De paarden zijn achterin de weide. Een staat rechtop wakend te slapen, de achterhand naar de wind en de oren gespitst draaiend en de ander rust liggend. Straks wisselen ze af onder de lage wolken die onderaan bijna zwartgrijs zijn en bovenaan wit. Het gras wordt schraal zo einde oktober. Dan gaat de eerste liggen en de tweede waken. De tijd schuift met de wolken aan hen voorbij.
De zon priemt tussen de wolken en warmt de polder. De strook kassei is vettig van de vele regen en modderig en de 4x4 van Boerken hotst en schuift en klotst en botst over de bolle wegel.
Boerken stapt uit en loopt een rondje op de weide. Rustig en bedaard, op het ritme van de wind en met de schaduw van de wolken.
Op de akkers, tussen de stompen van vers geoogste mais, scharrelen een paar kraaien, als zwarte kippen. Wanneer Boerken bij het instappen de deur van de auto dichtklapt, vliegen ze op. De paarden kijken ze na, onverschillig.
De zon verdwijnt achter een wolk. De tijd strompelt voort.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten