ENTP en twijfel dient den Duivel

"Twijfel dient den Duivel" zegt Grijze Filosoof uitdagend en hij knijpt de ogen dicht en spiedt om zich heen als was hij een jager met honger en dorst. Knorpot staat op en de anderen weten al wat hij zeggen gaat of niet, voor hij het zegt, of niet en hij zegt "Den Duvel gaat mij nu eens dienen, zie. Ik ga hem pakken, openen, uitgieten en binnenkappen, daarna ga ik hem boeren, gaat hij rondwaren in mijn geest en me verdoven en me ranzig maken en bozig en scherper en daarna ga ik hem uitpissen."

Niemand reageert, want wat kan je hieraan toevoegen, vraagt niemand zich af. Hiermee is alles gezegd, toch, weet iedereen. En hiermee is niets gezegd, weten ze eveneens.

Dichter nipt van zijn thee die meisje gezet heeft met droge blaadjes uit China, die een minuut of 3 weken en het water lichtjes kleuren. "Thee smaakt niet", zegt ze, "je proeft thee door die te ruiken, wist je dat?" zegt ze en Dichter nipt van zijn thee en knikt ja, maar enkel om haar een plezier te doen, want zijn zintuigen vertellen het anders. Verhalen zijn soms sterker dan de realiteit. Meestal.

Dichter nipt van zijn thee en spreekt dan zacht, maar vastberaden.
"Grijze Filosoof", zegt hij, "gij tergende veer die kriebelt aan de voeten van mijn geest, gij vervelend manneke dat, nu ik eindelijk een keer gewoon aan tafel zit en thee drink en koekskes eet en naar buiten staar en niet triest ben en niet piekerend, dit op mijn bord gooit, want ge weet dat dit wroeten gaat en dat ik hierover ga nadenken en dat ik hierop ga reageren, omdat ik niet anders kan."

De Grijze Filosoof kijkt naar buiten en zegt niets en het Stille Meisje knijpt zacht in de bovenarm van Dichter om hem te bedaren en misschien zelfs om hem te stoppen. Hij voelt dat als 'ga maar door, het is ok'.

"Dat twijfelen de Duivel dienen is, is precies waartegen ik zo vloeken kan. Wat mij zo boos maken kan. Twijfel, beste Filosoof, en gij weet dat heel goed, is het begin van alle wijsheid, want wijsheid ontstaat enkel daar waar geen zekerheid is. Wie nooit twijfelt, is braaf en gewillig. Wie denkt dé waarheid te kennen, verliest wat de mens tot mens maakt: twijfel. Natuurlijk is twijfelen gelijk aan lijden. We verliezen onszelf in twijfel en verlangen naar zekerheden. Wie durft te twijfelen, fundamenteel, is moedig. Wie zekerheden in twijfel durft te trekken, maakt mensen bang, maakt zich niet geliefd. Ik kan niet anders. Als iemand met zekerheid A poneert, ga ik, per definitie, op zoek naar Z. Ik weet dat dat mensen ergeren kan. Meisje zegt dan 'ssssssssst, laat begaan', maar ik kan niet laten begaan. Als iedereen hier op deze aarder rondloopt, elk in zijn eigen leven, en als dat een reden zou hebben, wat ik betwijfel, haha, dan is mijn reden precies die: tegengewicht zijn. Iemand stelt een these en ik ga per definitie voor de anti-these. Dat is mijn natuur."

Hij nipt van zijn thee en zegt dat hij die smaakt en ook ruikt. Meisje glimlacht en argumenteert niet en Dichter wankelt.

"Neen", zegt Dichter dan, "dat is niet mijn natuur. Ik ben pas tevreden als ik door mijn anti-these de ander aan het twijfelen breng en ik dan ook durf te twijfelen en we op zoek gaan, samen, naar de synthese. Waarbij ik dan weer de voor de meeste mensen vreselijke neiging heb, de tocht naar die synthese mooier en boeiender te vinden dan het bereiken ervan. Ik rek en trek dat denken en na-denken en bedenken en her-denken en om-denken zo lang mogelijk, omdat ik weet dat als we bij de synthese komen, dat weer een these is en ik, gedwongen door mijn natuur, in de anti-these modus ga. Ik ben onverbeterlijk. Ik ben een last voor mijn medemens."

Zakenman, die in een hoek van de kamer heeft zitten bellen en e-mailen met en op zijn smartphone, zegt ineens: ENTP dat is je type, no doubt. Inventor. Onze Dichter is inderdaad een last voot zichzelf en zijn omgeving. Arme kerel. Slaap jij ooit? Wel wel, een rasechte ENTP. Mensen, we hebben een visionair in ons midden. Staat de brandstapel klaar?"