I read your book
And I find it strange
That I know that girl and I know her world
A little too well
And I didn't know
By giving my hand
That I would be written down sliced around passed down
Among stranger's hands
Three days in Rome
Where do we go
I'll always remember
Three days in Rome
Never again
Would I see your face
You carry a pen and a paper and no time and no words you waste
Oh you're a voyeur
The worst kind of thief
To take what happened to us
To write down everything that went on between you and me
Three days in Rome
And I stand alone
I'll always remember
Three days in Rome
And what do I get
Do I get revenge
While you lay it all out
Without any doubt
Of how this would end
Sometimes it goes
Sometimes we come
To learn by mistake that the love you once made
Can't be undone
Three days in Rome
I laid my heart out
I laid my soul down
I'll always remember
Three days in rome
"Waarom geef je me die tekst?" vraagt Dichter aan Knorpot en de Oude grijnst.
Ze zitten samen in de keuken en drinken Thee en Duvel en de nacht sluipt naar binnen en met de nacht de noorderwind en de winter.
"Daarom mag je nooit over echte mensen schrijven," zegt Knorpot, "Omdat je onschuldigen kwetst en hun gevoelens gebruikt. Misbruikt."
Dichter wacht en zegt dan zacht dat hij zelf niet eens echt is en Knorpot al evenmin.
In hemel zit een barst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten