"Je bent goed met woorden", zegt iemand mij en ik weet niet wat zeggen omdat ik toch niet zo goed ben met woorden en zeker niet in woorden. De woorden vinden mij soms en ik laat ze betijen en dat voelt goed.
Soms komt ook de waarheid me aanwaaien. Door toevalligheden. Ze is soms confronterend, omdat ze haaks staat op wat je te horen krijgt van mensen. Wat is dan de waarheid? En vooral: wat ben je ermee? Soms wil je iets geen leugen noemen. Soms hoop je dat wat je komt aanwaaien onwaar is.
Moet de lakmoesproef dan echt?
Het zit in mijn aard.
Dichter praat stil en bijna prevelend. Zijn woorden zijn als malse regen. Buiten glijdt de volle maan van oost naar west, als de zon.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten