Het jongetje in mij is 40 geworden deze zomer.
Ik zat in de tuin van mijn grootouders. Het gras was kort gereden want grootvader hield van een bijna militaire orde en netheid in zijn tuin. En zijn hoofd. Hij droeg witte hemden als hij de trein nam naar Brussel om er ambtenaar te zijn. En een das. En een hoed. Hij droeg een grauwe stofjas om in de tuin te werken.
Onkruid moest gewied worden. Gras moest kort. Net als je haren.
Het was een droge zomer, in '71. Het gras was kort en dus kapot gebrand door de zon. Ik zat op het gras en het gras prikte als een veld van naalden in lijn benen. Ik was 8. Ik zou nooit ouder worden dan 8. Dat wist ik toen nog niet.
Het was geen keuze. Kiezen is niet mijn ding. De Goden geven en nemen. Ik heb veel kado gekregen van de Goden. Ik kan goed observeren. Ik kan spelen met woorden, ik kan tekenen en schilderen, ik kan fotograferen, want ik zie licht en schaduw, ik zie de lijnen en ik kan kaderen. Ik ga daar niet vals bescheiden over doen. Het leven is te kort voor bescheidenheid.
De Goden gaven me een geheugen dat zich makkelijk laat vullen. Als ik iets lees of zie, kan ik het een plek geven in mijn geheugen en kan ik het weven in en tussen en om andere herinneringen en feiten die in mijn geheugen zitten, zodat ik het borg. En kan vinden. Telkens weer.
De Goden gaven me liefhebbende ouders, die deze gaven nooit hebben afgeremd. Ze stimuleerden me. Om te schrijven, te tekenen, te schilderen, te fotograferen.
De Goden gaven me de honger tot woorden lezen. Ik lees altijd en overal. Als ik niets te lezen heb, lees ik de woorden op een doos melk, een botervlootje,... Ik denk dat het eerste woord dat ik schreef KWATTA was, van de chocopasta. Bruine gestileerde letters op gele achtergrond en ik schreef het over. Ik kan niet zonder lezen. De Goden gaven me De Encyclopedie. Mijn ouders kochten een 24 delige encyclopedie die in tijdschrift achtige kleine afleveringen thuis geleverd werd. Een 24 bladzijden per keer. En ik las elk van die afleveringen keer op keer op keer, tot de volgende aflevering werd geleverd. Ik heb de hele encyclopedie van A ot Z gelezen en wat ik ooit gelezen heb, zit ergens in mijn hoofd. Daarom was school zo saai. En eendimensioneel plat. Flat Earth Society.
De Goden gaven me iets waardoor mensen me mogen, meestal.
Maar de Goden nemen ook. Ik kan niet kiezen bijvoorbeeld. Ik maak geen keuzes. Alles in mijn leven blijft me overkomen, net als geboren worden. Daarom bleef ik 8, als 40 jaar lang nu. Tot je 8ste ongeveer, beslis je niets. Je leven overkomt je. Vanaf dan wordt je bewuster. Kies je. Ik kan het niet.
De Goden gaven me de gave om alles aan elkaar te koppelen, verbanden te zien die tijd en ruimte overstijgen. Daardoor kan ik niets echt ontleden of in een oorzaak-verband zien. Daardoor kan ik zaken ontdekken die niemand ziet.
Ik ben 8 gebleven. Ik ben hier neergezet om te observeren. Met de blik van de 8-jarige. De Goden hebben me laten reizen. Van Shanghai tot Kaapstad. Van Singapore tot Los Angeles en verder.
Ik ben een Oude Knorpot van 8.
De Droeve Dichter heeft niets geschreven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten