Dit is een van de mooiere momenten van de dag. De zon is onder, maar ze verlicht de hemel nog lichtjes, zodat het niet helemaal donker is. De geluiden zijn anders. Sommige zwakker en gedempter, andere scherper en helderder. De wind gaat liggen. De temperatuur zakt langzaam. Ik zit binnen achter het raam en zie mijzelf in de spiegel van het glas. In het licht van de i-pad zie ik mijn contouren en mijn tokkelende vingers. Voor mij op de witte tafel staat een kop thee en ik zie de damp. De verre straatverlichting mixed zich met het spiegelbeeld en binnen wordt buiten en buiten wordt binnen.
Ik hou van in elkaar glijdende werelden die nergens beginnen en nergens ophouden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten