Vergeten woord.
Verdwijnt, want wordt niet geschreven, gesproken of gelezen. Daarom schrijf ik.
Neen. Dat is een leugen.
Ik schrijf omdat ik me gedreven weet tot schrijven. Het is een drang. Als eten. En ademen. Ik eet onregelmatig. Ik adem de hele tijd. Ergens tussenin: schrijven. Het geeft geen gevoel. Het neemt het jeukende weg, soms en heel even. Als krabben.
Ik tokkel woorden die dan even blijven bestaan, tussen u en mij en de tijd. We stoppen de tijd. Overbruggen de tijd. Plooien en buigen hem. Wormgaten. Het universum kreunt, kraakt en piept als een slecht gesmeerde stoommachine.
Het is beter op te branden, dan weg te deemsteren. Hè hè.
my my!
BeantwoordenVerwijderenschrijven is héérlijk, vind ik. Vond ik als kind al. Vind het verwonderlijk dat niet méér mensen dat doen. Zet je gedachten op een rij, doet je nadenken. en "bewaart" dingen. Voor mij is dat belangrijk, om de een of andere reden die ik zelf niet zo goed begrijp...en lezen doe ik even graag. Zoals hier bv. dag Rik!