Rond 1995 waren we in het voorjaar in Spanje. Ik had net een eerste digitale fototoestel gekocht. Een Sony. 1,3 Mp. Splinternieuwe technologie. Mensen kwamen naar ons tafeltje om dat ding te bekijken. Je neemt foto's en kan meteen op een schermpje het resultaat zien. Ik nam een paar tientallen foto's en de geheugenkaart was vol.
1995 is pas onlangs, maar technologisch is het de ergens in de duistere middeleeuwen.
Ik heb leren fotograferen met een oostduitse reflex. Alles manueel. Met lichtmeter en een 50 mm lens. Difragma. Sluitersnelheid. Vaste lichtgevoeligheid van het filmpje. 21 DIN. En 24 foto's. Zorgvuldig denken en kaderen en afwegen voor elk shot.
Ik vind er niks aan, aan die digitale Sony. Saai. Had niets met fotografie te maken. Ik liep verloren. Maar gaandeweg kreeg het snapshot en wegwerp karakter charme.
Ik werk nu het liefste met een klote slechte telefooncamera. Post mijn foto op Facebook en delete. Lekker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten