Dichter ligt in bad en leest. Dichter ligt in het warme water van lavendel en leest een brief. De woorden en zinnen zijn handen op zijn schouder en ze strelen zijn slapen. Ze helen zijn wondes en polieren zijn ziel. Dichter drijft op de zee en op de wolken in de hemel. De brief is de Trage Stroom en meandert door de polder van zijn Zijn. De woorden zijn beelden van marmer op een Italiaans plein, ze zijn het stille duistere schip van een kathedraal waar hij kijkt naar een dieprode mantel op een schilderij, ze zijn het strand en de zee, het zijn ogen met de kleur van de Zee uit het Noorden, die zeggen wat haar kleur is en dat ze bang is en eenzaam en bang van het donker en het onweer en droomt van de zee en de bergen en de wolken en de woorden zijn lippen die spreken en zijn voorhoofd kussen. Dichter ademt en hoort zijn trage hartslag. Dichter leest de woorden en iemand fluistert dat het er 1500 zijn. Dichter telt ze niet en in zijn hoofd groeit een mantra van 5 woorden in een eeuwige spiraal.
Dichter droomt. Alleen. Loopt verloren in een droom die ooit begon.
Sent via BlackBerry offered by Proximus
Geen opmerkingen:
Een reactie posten