Dichter ligt in bad en ordent zijn hoofd en loopt verloren in de chaos en de zwartheid en bedenkt dat zwart zoveel mooier leest dan wit en donker zoveel beter klinkt dan licht en triest zoveel voller dan blij, laat staan vrolijk, wat gewoon een lelijk woord is, terwijl tristesse mooi is en schoon en Dichter raakt op het punt waar alles samen komt en waar dus ook alles vertrekt en hij blijft er aarzelend staan en gaat kopje onder om nooit meer te ademen. Het water is warm en de stilte zoemt zich in zijn hoofd en ziel. Dichter overdenkt de dag en wat hij straks schrijven zal en de nacht valt. Hij kleurt de nacht in kleur en niet in zwart en een glimlach golft door de inkt.
Sent via BlackBerry offered by Proximus
Geen opmerkingen:
Een reactie posten