Dichter is stiller vandaag dan de grijze wolken en zijn adem is zwaarder dan het zwarte water in de Trage Stroom. Ganzen strijken neer in de polder en vreten het gras en de oude stompen van de mais en daarna stijgen ze op. Meeuwen zwermen krijsend langs de Trage Stroom landinwaarts. De wind snijdt als een roestig mes en Dichter vraagt geen antwoorden. Het is einde maart en het sneeuwt.
In het Donker Kot praat Knorpot over gerechten die smaken als poezie en de warmte van gastvrijheid en fijn gezelschap en over wijnen die smaakpatronen doorbreken zoals gedichten mooi worden door de oude woorden in net de andere volgorde neer te zetten. Hij praat over smaken die elkaar raken en die harmonie vormen en over en onder elkaar heen schuiven en nieuwe smaken als ze samen vloeien in de mond.
"Puur" zegt Knorpot en Dichter schrijft het woord en denkt aan de polder en de zee en het strand en de hemel en de grijze wolken.
Dichter draalt en twijfelt en leunt tegen zijn zinnen aan zoals de dijken tegen de stroom en zoals de hemel rust op de wolken en zoals de grond zich aan de wortels hecht van de wilgen en de wolken aan hun takken. De zon glijdt van oost naar west.
Sent via BlackBerry offered by Proximus
Geen opmerkingen:
Een reactie posten