Maya's , budgetten en De Waarheid. En een Engel.

"Elk jaar weer opnieuw maken miljoenen managers over de hele wereld weken en maanden aan een stuk, budgetten op die gebaseerd zijn op prognoses die zo trefzeker zijn als de kalender van de Maya's. Ongelooflijk veel tijd van ongetwijfeld heel verstandige mensen wordt verspild aan het invullen van veel hokjes en kotjes in een groot en omslachtig formulier met allerlei formules en dat allemaal om te verdoezelen dat wat ze doen lijkt op Madame Soleil op de kermis die in haar glazen bol staart en evenveel kans op succes heeft als dat lotto formulier dat je elke week opnieuw invult tegen beter weten in. Een klok die stilstaat wijst tenminste 2 keer per dag het juiste uur."

Knorpot haalt even adem en drinkt gulzig van de rode wijn en gaat door:
"En het gaat verder. Want al die milkoenen budgetten en voorspellingen komen in de meeste gevallen niet uit en dan gaan diezelfde miljoenen managers over heel de wereld allemaal over tot een volgende onzinnig ritueel: dat van het analyseren van de kloof tussen de realiteit en hun voorspellingen en hoe dat dus komt en wat ze eraan kunnen doen en dan bedenken ze kleine voorspellingen op korte termijn. Ze voorspellen niet meer dat de wereld zal vergaan op 21-12-2012 om 21:12, maar wel dat het morgen zal regenen. Dat is wat managers doen: maanden tijd en energie verspillen aan budgetten maken en dan de rest van het jaar tijd en energie verspillen door er achter te komen waarom die voorspelligen niet uitkomen en hoe dat komt.
En nu komt de kat op de koord: het zijn de mensen, natuurlijk. Mensen hebben de schuld. Altijd. En dus verspillen niet alleen managers hun tijd met het voorspellen van de toekomst, neen, ze laten alle werknemers deelnemen aan dit onzinnige spel. Iedereen moet zijn deel van de voorspellingen doen en om te camoufleren dat het om glazenbolkijken gaat, worden die voorspellingen 'beloftes' genoemd, wat een ronduit schandalige leugen is, maar ook een geweldige stok om de hond mee te slaan.
Miljoenen managers wereldwijd verspillen tijd en energie aan het bij elkaar sprokkelen van de 'beloftes' en die gieten ze dan in budgetten, die geen voorspellingen meer zijn, want beloftes worden nagekomen, toch? 'Belofte maakt schuld', toch? Wie breekt nu zijn of haar woord? En zo wordt, door vals woordgebruik, een voorspelling omgetuned tot een belofte en hebben de managers honderden miljoenen zondebokken die hun beloftes niet nakomen en halen ze de zweep boven en bestraffen ze wie zijn of haar belofte niet nakomt en vergeten ze die weinigen die geluk hadden en bij wie de belofte gewoon gebeurde (de klok die twee keer per dag het juiste uur aanwijst) en belonen zij de lucky bastards die hun belofte overstijgen.
Maar runnen die managers een business? No way.
Ze verspillen tijd aan zaken die weinig relevant zijn. Een business groeit enkel op door zin voor ondernemen, op goede ideeen, op try and error, op lef en durf. Op flexibiliteit. Op de durf een ingeslagen richting te vergeten en een andere uit te gaan. Op het geloof in mensen en hun initiatief. Nooit op vakjes en hokjes en nooit op lange processen van onzinnig voorspellen en mensen dwingen tot beloftes die ze niet kunnen beloven."

Zakenman kijkt Knorpot aan, die zich een nieuw glas wijn inschenkt en zegt: "Dat is jouw visie, oude. Ik maak budgetten. Ik maak doelstellingen. Ik analyseer waar we afwijken en wat we eraan kunnen doen. Ik vind die flexibiliteit wel mooi, maar weinig realistisch. Ik moet de cash flow in de gaten kunnen houden en beheersen en de kosten en de inkomsten. Ik heb houvast nodig. En dus budgetten. Maar ik snap je wel."

Boerken, die weinig zegt meestal, zegt nu enkel: "De waarheid zal wel in het midden liggen, zeker?", in een flauwe poging de spanning tussen de Oude en de Gladde wat weg te halen.

Dichter kijkt Boerken aan en zegt dat dat een stomme uitdrukking is, dat de waarheid in het midden ligt, "Er is niet De Waarheid. Er is mijn waarheid en de jouwe en die van Zakenman en die van Knorpot."

Er valt stilte en dan zegt Dichter: "En die van Stil Meisje is altijd De Waarheid, want zij denkt niet in Tijd en Ruimte en Gisteren en Morgen. Zij is Eeuwig Nu en Overal."

Boerken zucht en mompelt dat Dichter zot is en zot van haar en denkt dat ze een Engel is en dat dat zijn denken mistig maakt.