Er was een poos in mijn leven dat ik dingen verzamelde. Neen. Dat is een leugen. Ik heb nog steeds de neiging tot verzamelen, maar weet het te beteugelen. Tijdgebrek helpt eveneens. Als ik tijd heb, of maak, ga ik verzamelen.
Ik schreef al eerder dat ik keien verzamel en takjes en stokken die door de wind zijn gezandstraald en gebleekt door de zon.
Eerder verzamelde ik oude Amerikaanse stripverhalen. The Spirit. Mad. Of jaren 30-40-50 uitgaves van Vlaamse Romans. Streuvels en anderen. Het dikke papier vuil geel geworden, bijna oranje en ruikend naar... Oude boeken zeker? Of borrelglaasjes. Of foto's van openbare klokken die allemaal 16 uur aanwijzen. En dat deed ik al lang voor het internet, bedenk ik nu. Of koffielepeltjes.
Die verzamelingen liggen nog ergens, of zitten in een van de honderden dozen die we in de stallingen staan hebben, of op de verdieping boven de garage. Ze verhuisden in 2005 mee naar dit huis. In dozen. Die dozen staan er nog. Het verzamelen is fijner dan het bezitten van een verzameling.
Ik ken iemand die historische koetsen verzameld. Ook voor hem was het verzamelen en opknappen van de koetsen spannender dan het bezitten ervan.
Waar komt onze verzamelwoede vandaan? Is dat antropologisch verklaarbaar? Fruitplukkers? Aaseters? Jagers?
We bewaren melk onder de vorm van kaas en fruit onder de vorm van wijn of cider, confituur, maar dat is niet hetzelfde dan de drang zinloze dingen te gaan verzamelen, goed wetend, dat we met die verzameling nooit wat gaan doen en dat ze wellicht ergens op een vergeten zolder eindigen in een dichtgeplakte doos waarop met viltstift staat: borrelglaasjes. Een paar honderd glaasjes in een doos.
Een ander verzameld pennen. En potloden. En papier. Liefst hand geschept. O ja, dat ben ik. Of horloges. Allemaal zinloos.
En toch kan ik me niet van de indruk ontdoen dat het zin heeft, dat verzamelen. Misschien is zinvol zijn niet hetzelfde als zinnig zijn en omgekeerd.
En dan rest me nog die ene vraag: waarom ga je ineens lepeltjes verzamelen? Of pennen? Of stripverhalen over een knullige Amerikaanse Hero, met een stomme naam. Of borrelglaasjes? Keien? Stokjes? Werd je op een ochtend wakker met de gedachte: ik ga eens een verzameling beginnen. Wat ga ik verzamelen? Aaaah, ik weet het: historische koetsen. Zo werkt het niet. Het begint bij een exemplaar. En een tweede. En dan een derde. En dan begint het. Een, twee, veel, tellend als de kraaien. Vanaf 'veel' ben je verloren. Het zijn de kraaien.
En 42 natuurlijk, het antwoord op alles.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten