Met mijn memorie is alles nog dik in orde hoor", zegt Boerken die graag oude en versleten woorden gebruikt zoals 'den bleek' voor het povere stuk gras voor zijn scheef gezakte hoeve en 'een meis' voor een weide en 'sjoempelen' voor struikelen. Hij vindt 'stoof' ook veel mooier dan kachel en het Franse, maar dan kort Vlaams uitgesproken 'crayon' mooier dan potlood. 'Een kleurkesdoos' zeggen, vindt hij zalig. En koeien zijn 'koebeesten' en een vrouw is 'een vrouwmens' en een man 'ne mansmens'.
Boerken echter, had het over zijn 'memorie' en het functioneren daarvan. Waarover hij tevreden is, blijkbaar. Gelet op de omstandigheden als daar zijn alcohol en ouderdom en bitter weinig hersengymnastiek, mag daaraan met recht en rede getwijfeld worden. Bovendien is het zo dat naarmate de geestelijke vermogens afnemen, het moeilijker is om de mate waarin die geest nog werkt en functioneert objectief te beoordelen. Want dat vergt verstand.
Knorpot probeert grappig te zijn met Boerken als onderwerp, maar geen hond luistert naar zijn gebrom.
Boerken trekt er zich eveneens geen kloten van aan en laat een luide boer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten