woensdag 21 maart 2012

Mooi gedicht

Bij het busongeluk in Zwitserland.


"Vandaag schrijf ikzelf niets", zegt de Dichter die droef is om anderen en hun leed en verdriet en zich niet wentelen wil in eigen duisternis deze keer, omdat dat ongepast is. "Vandaag citeer ik alleen het mooiste gedicht dat ik in weken las. Omdat het echt is. En omdat het over de band gaat ussen paard en mens. En mens en paard. Ik lees het en huil."


"Mijn pony", gedicht van Jennifer

mijn pony

Jij en ik

Ik en jij.
Samen
Jij in de wei.

Ik aai jouw neus
Zo zacht
Als een heldere maan
In de stille nacht

Jij galoppeert
Ik op jouw rug
We gaan heel ver
En nooit meer terug

Jouw hoeven die kloppen
Op het harde zand

Mijn haar in de wind
Jouw manen in mijn hand

Jij en ik
Ik en jij.

Samen
Jij in de wei.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten