Gedicht in stilte

De hemel is helder en
licht en blauw
bijna doorzichtig wit
bij de horizon

er is amper wind en
tussen de uren
die langs glijden
groeien werelden
die traag zijn en
loom
meanderend als een trage stroom
waar de tijd soms stil staat
achterwaarts loopt
zonder aarzelen
aarzelend

in cirkels dwalen de verhalen
die mensen daar vertellen
in een taal die niemand spreekt
die niemand verstaat
die niet gesproken wordt

De hemel is helder en
strak en
de wereld brult van de honger.

Bij de havenstad waar
vroeger
de polders waren en nu
vrachtwagens rijden
en containers op elkaar groeien

laag in het opgehoogde bed
waarop de havenindustrie raast

Een kleine kerk
in een krater van groen en stilte

Ik parkeer de auto
op de kasseistrook
tussen de vrachtwagens
waarin Poolse en
Roemeense chauffeurs slapen

Op mijn Italiaanse schoenen glij ik
tussen de bomen en stuiken steil omlaag
schurend tegen de twijgen
mijn blauwige maatpak

Ik wandel badend in de stilte
langsheen het kerkje
met de hoge gesloten poort
de krater is hoog en
de toren zonder kruis
is amper zichtbaar
tussen de vrachtwagens en
de containers

In de haven brandt de vlam.

Een schip vaart
door de polder als
een groot stalen beest

Traag en onstuitbaar

Het schip lijkt de grond te klieven.

Ik ga tegen de gevel staan
kijk omhoog

Bij de hoge gesloten deur
ligt een steen
daaromheen een papier
dun door regen en wind

Het papier dat
bijna verpulvert als ik
het
om de steen weg haal

Steen, papier, schaar

Ik lees
de tekst
en iets grijpt me
bij de keel
en
een wormgat voert me
dwars door tijd en
ruimte
op een kil strand
in een voorjaar waar
de wind snijdend jaagt
en ik thee drink
in een paviljoen waar
het warm is en waar
de tijd buitengesloten is
en
met de strakke westenwind
het land in waait

Ik ben licht en zwaar
en warm en koud en
ik sluit de ogen
en
ik ben een dag
in het leven en
een leven in een dag
en een eeuwigheid en een fractie
en ik ben een splinter

Ik lees de tekst
op het papier
in een hakerig handschrift
van zwarte bic
en
het wormgat maakt een cirkel
en sluit zichzelf

Ik verdwijnt in het niets

Ik wordt adem en
iemand ademt diep `
in en
uit en
de adem wordt
lucht en
de lucht is
wind en
de wind waait.

Ik kijk op mijn polshorloge
10 voor zes

De wereld stond stil

Even