Tuinman

Tussen de tuin en de paarden in zit Knorpot op een lome zondagmiddag die gevangen zit onder een dikke laag grijze wolken. Een bel hete lucht schuift tussen hemel en aarde vanuit het Zuiden en de bladeren van de Kastanjelaar en de Es bewegen amper. Een suskewiet zingt de eigen naam. Op het dak van de schuur zit een merel en zijn melodie klinkt helder gezwollen en van brons. Hij vliegt op en landt op het gras dat diepgroen is en zoekt er iets te eten. 

Knorpot heeft struiken gesnoeid vandaag en net als Dichter woorden bij elkaar schrijft en ze zorgvuldig tot zinnen bouwt en schaaft, snoeit Knorpot het groen tot strenge en dan weer speelse volumes. Hij heeft daarbij geen plan. Net als Dichter bij het schrijven, waar de woorden de leiding nemen en hem dicteren waar de zinnen en het verhaal heen gaat. Zo vertellen de struiken en de bloemen en de bomen met hun takken en lover en het licht en de schaduwen over het grasveld hoe de tuin vorm krijgt. De tuin is nooit af. Dit stukje wel.
Sent via BlackBerry offered by Proximus