De Zee is een glad gestreken blauwig dun laken vandaag. Dun geweven en doorzichtig gespannen boven een lichtbron op de bodem. De wind staat strak uit het Zuidoosten en waait de geuren van mensen, dieren, gras, bomen, kruiden en gewassen over de toppen van de duinen.
Ik zit aan de kant van de Zee en dus uit de wind. De zon staat links van me en maakt de duinpan warm en ik koester me terwijl ik aarzelend een paar woorden schrijf op een papier. Ik schrijf een zin en wik en weeg zorgvuldig elk woord en hun volgorde. Daarna rol ik het papier tot een kleine koker en stop die in een lege heldere fles die ik sluit met een kurk. Vanavond, als de zon verdwenen is en het strand zich kleedt in donker en eenzaamheid, ga ik de fles in zee leggen. Voor Meisje.
Sent via BlackBerry offered by Proximus
Geen opmerkingen:
Een reactie posten