Handschrift

Op zijn hand schrijft hij die zaken waarvan hij weet dat het zinloos is om ze ergens in het geheugen te parkeren, omdat eens daar gestald, ze wel blijvend zijn, maar niet steeds vindbaar en zeker niet gebonden aan tijd en tijdstippen. Daar dient de linkerhand voor. Op de rug ervan zet hij letters en cijfers, soms woorden. Schroom ken hij daarbij niet. Wat andere denken is erg belangrijk soms. Maar soms ook totaal niet. Het schrijven op de hand maakt hem tot wie hij is en was. En zal zijn. Het is een restant uit de kindertijd en het zal bij hem blijven tot zij huid kreukelig en dun is en glazig en het vasthouden van een pen moeizaam wordt en de letters groot en beverig. Sommige dingen zijn voor de eeuwigheid. Niet zo de schrijfsels op de hand. Die wassen zich weg en verdwijnen.