The Human Condition
Oil on canvas
absurder dan meestal nergens
tergend langzaam
ergens krast een verre kraai
het verre is nu zo nabij ginds
de horizon van tijdeloosheid is nu voorbij
de pen krast het papier
inkt sist woorden
zinnen zweven en fluisteren
duister opent
waan
iemand kijkt op
elke twijfel is een eenzame zekerheid
over de zee schuift stilte
schaduwen van wolken die neigen
het licht
brullend de branding
de schaduwen buigen zich en omsluiten
iets is en was
snel opkijken en beseffen
deuren die zich weer sluiten
vaag
zonder vorm
het was veraf geweest
men zei dat het goed was
ik keerde weer
het beeld dat ik gezien had
was een stem die niet sprak
Alowis '83
Geen opmerkingen:
Een reactie posten