verhaal zonder einde

toen de dieren nog spraken was er een leeuw die honger had en een lam of twee doodbeet om ze dan langzaam op te vreten en daarna voldaan in slaap te vallen waarop de wolf die het schouwspel had gade geslagen zich even koning waande en baas speelde over de diere en ze bang maakte tot de leeuw weer wakker werd en de wolf uit het bos jaagde echter niet zonder die wolf eerst stevig toe te takelen want orde moet zijn en daarna had de leeuw honger en zin in een mals mensenkind of een dik zwijn of een sappige ree en de leeuw had geen moraal en dit verhaal evenmin en eveneens geen begin en geen einde en geen hoofdletters of leestekens en de schepper ervan die zich schrijver noemt soms in een overmoedige bui telt de woorden af drie twee een einde en verbreekt daarmee bijna de magie van het open einde dat er geen is of toch en daarna volgt de stilte