"Ik ben verdomme stikkapot", zegt Knorpot. "Gisteren heb ik ruim 700 km auto gereden en een ellenlange vergadering moeten bijwonen omdat Zakenman me dat vroeg en een hele dag heb ik gewacht op een antwoord dat ik niet wilde horen en toen het kwam, eindelijk en het precies klonk zoals ik wilde horen, klapte ik in elkaar alsof ik een ballon was en de lucht in mij die mijn energie is, uit me gelopen was. Ik klapte in elkaar en reed jankend de hele rit terug. Ik ben vergeten eten en vandaag al eveneens. Dat maakt dat ik nu 48 uur leef op koffie en wat water. En toen ik net Boerken hielp om balen hooi te verplaatsen ging het licht uit en trilden mijn benen zoals bij bange paarden en werd het zwarter voor mijn ogen dan tijdens de diepste nacht. Wat ben ik een ezel."
Iemand reikt Knorpot een bord eten en Knorpot kijkt er even naar en schuift het bord dan weg.
"Ken je het gevoel? Dat je te moe bent om te eten? Te drinken? Te slapen? Te spreken? Te mompelen? Te ademen? Laat me gerust."
En hij wankelt buiten.
Amper buiten loopt hij bijna het Stille Meisje omver dat net uit de polders aankomt. Ze zegt niets, en zonder woorden duwt ze hem naar binnen en maakt hem een bord koude pasta met vis en zuiderse kruiden en fris zoete vruchten en tomaten en erwtjes en versgemaakte mayonaise en Knorpot zwijgt en eet en het smaakt.
Ze giet witte wijn uit en Zakenman komt er bij staan en neemt zonder vragen het glas van Knorpot en ruikt en proeft.
"Citroengele kleur. Neus van limoen.Regio Lisboa." Zegt hij.
"Rijp tropisch fruit. Fruitig. Zeer fruitige smaak. Limoen, zuiders fruit, maderijntjes. Fris wijntje. Crispy. Mmmm. Even denken. Twee druiven. Arinto. Fernao Pires."
Weer proeft hij. "O...en nog een vleugje Sauvignon Blanc en Rabo de Ovelha"
"Ge hebt het ticket goed uit het hoofd geleerd, gij zot." zegt Knorpot die weer bij zijn positieven komt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten