Een maand perst zich obsceen in een uur alsof een olifant paart met een muis en ik onderga het gelaten alsof ik onder liters morfine zit en platgeslagen ben door Cassius Clay in zijn beste jaren, rond me dansend als een stekende bij die tjak tjak tsjak mij in het gelaat timmert sneller dan mijn ruggemerg reageren kan en uit steeds onverwachte hoeken en kanten en ik tol en draai en wankel en de wereld wordt vaag en schimmig en diep en plat tegelijkertijd en de geluiden worden dof en de pijn verandert in watten tot de wereld onder me verdwijnt en ik erop val, plat op de rug, de armen open en wacht op het zwart.
De tijd lacht.
Verzonden vanaf mijn BlackBerry®-toestel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten